Konserwy wielu osobom kojarzą się z biwakiem i beztroskimi wakacjami pod namiotem. Warto przypomnieć sobie te czasy z przepisem na domową konserwę wieprzową! Podstawą jest mieszane mięso wieprzowe - np. z łopatki, a o intensywny smak zadba też Bulion WINIARY. Przepis na puszystą farbę śniegową DIY - zimowy krajobraz - praca plastyczna dla dzieciWięcej na blogu: http://dzieciakiwdomu.pl/2017/01/krajobraz-zimowy-z-p Wyłącznik schodowy – uzupełnienie. Przez Radek do Elektryka, Elektryka w teorii. Dodane 8 lutego 2016. Pierwotny artykuł o wyłączniku schodowym okazał się być nie do końca kompletny. Czytelnik o imieniu Tomasz zauważył, że brakuje schematu w którym zarówno przewód zasilający jak i przewód prowadzący do lampy podłączone Zatrucie jadem kiełbasianym przebiega dwutorowo i może dawać następujące objawy: Przewód pokarmowy: nudności, wymioty, zaparcia, bóle brzucha, wzdęcia, problemy z oddawaniem moczu; Działanie toksyny botulinowej: porażenie różnych grup mięśni, osłabienie, podwójne widzenie, opadanie powieki, zawroty głowy, trudności w Zobacz czego nauczysz się w tym kursie. 1. Przygotowanie surowców, rozdrabnianie i przyprawianie. To ten moment. Teraz masz do podjęcia decyzję, ile wyrobu zrobisz na raz. Weź pod uwagę, że Adam Pulkowski nauczy Cię wykonać konserwę w taki sposób, aby mogła być przechowywana nawet 6 miesięcy poza lodówką. Tuńczyk w puszce w oleju – standardowy słoik. Uwaga! Do dania można dodać dressing z oliwy z oliwek wymieszanej z sokiem z cytryny. Rozerwij liście sałaty rękami i włóż je do miski. Z góry ugotuj jajka na twardo. Posiekaj grubo, podobnie jak warzywa. Umieść tuńczyka w misce, ugniatając duże kawałki. Posyp pieprzem i solą. Desery Szybkie ciasto na oleju z brzoskwiniami z puszki. Przedstawiam przepis na szybkie ciasto, zrobione na oleju. Nie trzeba rozpusz Owoce. Nabiał. Jajka. Ciasta. Jajka. Odsłon: 79233. Czy chcesz dowiedzieć się, jak zrobić konserwę rybną w domu? Więc zacznijmy teraz! Składniki na ryby w wolnym naczyniu: ryby rzeczne - 700 gr.; świeża marchewka - 60 gr.; cebula - 90 gr.; rafinowany olej - 55 ml; lavrushka - 3-4 szt.; gruba sól - 12 gr.; pasta pomidorowa - 35 ml; cukier biały - 30 gr.; woda - 550 ml; mielony pieprz Wiejska konserwa (kiełbasa) słoikowa z Aleksandrowa z czarnym pieprzem i gorczycą. Domowa wędlina, swojski smalec, czy wreszcie konserwowane w słoikach - takie mogą być przetwory z mięsa. Tworzone z wybranych osobiście kawałków mięsa, przyprawione tak jak najbardziej lubisz będą pyszną alternatywą dla przetworów mięsnych Kiedy pokazałam Wam moje ulubione desery z aquafaby, czyli wody po ciecierzycy, od razu pojawiły się pytania, czy mam jakieś pomysły, co zrobić z ciecierzycą :) Zabawne, bo gdybym pokazała te 3 obłędne dania z ciecierzycy, padło by pytanie, co zrobić z wodą po cieciorce :) Spokojnie, na wszystko jest gdzieś zawsze odpowiedź. P6kB. Składniki Liczba porcji została zmieniona. Czas przygotowania może być inny. Więcej informacji na temat wielkości porcji znajdziesz ingredient_quantity recipe ingredient Porady & triki Pamiętaj, że jeśli liczba porcji zostanie zwiększona, czas gotowania może się wydłużyć! Używaj wody i przypraw oszczędniej, zawsze możesz dodać ich więcej w późniejszym etapie. Kopiuj składniki Wybierz z listy składników Kopiuj Wartości odżywcze Wartość energetyczna kcal Wartości w przeliczeniu na 1 porcję Konserwy wielu osobom kojarzą się z biwakiem i beztroskimi wakacjami pod namiotem. Warto przypomnieć sobie te czasy z przepisem na domową konserwę wieprzową! Podstawą jest mieszane mięso wieprzowe - np. z łopatki, a o intensywny smak zadba też Bulion konserwa jest świetna na kanapki, szczególnie z Sosem tatarskim lub czosnkowym WINIARY. 2 kilogramy mięsa zemleć w maszynce do mielenia, pozostałe pokroić w drobną kostkę. Czosnek drobno posiekać, ziele angielskie rozdrobnić i dodać do mięsa, doprawić do smaku solą i pieprzem. Wymieszać dokładnie, dodając stopniowo wywar. Gdy masa będzie jednolita, przykryć i odstawić do lodówki na 24 godziny. Przed włożeniem do słoika spróbować i ewentualnie doprawić. Na mięso w słoiku wlać około 1 cm wody, zakręcić i gotować 2 godziny na małym ogniu. Krok 1 z 5 2 kilogramy mięsa zemleć w maszynce do mielenia, pozostałe pokroić w drobną kostkę. Krok 2 z 5 Czosnek drobno posiekać, ziele angielskie rozdrobnić i dodać do mięsa, doprawić do smaku solą i pieprzem. Krok 3 z 5 Wymieszać dokładnie, dodając stopniowo wywar. Krok 4 z 5 Gdy masa będzie jednolita, przykryć i odstawić do lodówki na 24 godziny. Krok 5 z 5 Przed włożeniem do słoika spróbować i ewentualnie doprawić. Na mięso w słoiku wlać około 1 cm wody, zakręcić i gotować 2 godziny na małym ogniu. Przepis w formacie PDF ZE ZDJĘCIAMI Zgoda na przejście na stronę zewnętrzną Kliknąłeś link, który prowadzi do strony zewnętrznej. Pamiętaj, że nie ponosimy odpowiedzialności za treści tam zamieszczane. Więcej o naszej polityce przeczytasz tutaj. lite Dziękujemy za ocenę! Czekamy na Twoją recenzję! Oceniłeś już ten przepis/produkt. Podziel się swoją opinią. Wystaw ocenę, zaznaczając odpowiednią liczbę gwiazdek. Zarejestruj się na i zyskaj więcej! Więcej przepisów Poniżej przestawiam pierwszy przepis na konserwę sterylizowaną w puszce metalowej, w formie, w jakiej będę je tutaj zamieszczał. Dojdą jeszcze opisy peklowania i kilku operacji, ale na dzisiaj chciałbym zaproponować samą formę przepisu. Konserwy mięsne sterylizowane KONSERWA TURYSTYCZNA szyfr 417 konserwa_tury 70,55 KB 10 Ilość pobrań krakus_ 39,48 KB 9 Ilość pobrań 55,25 KB 9 Ilość pobrań Receptura A. Surowice 1. Wieprzowina kl. II — peklowana 7,20 kg (z obróbki szynek i polędwic przeznaczonych do puszkowania) 2. Wieprzowina ki. III - peklowana 2,00 kg (z obróbki szynek i polędwic przeznaczonych do puszkowania) 3. Skórki wieprzowe – kg Razem: 10 kg B. Przyprawy i materiały pomocnicze I. Przyprawy 1. Pieprz naturalny - 0,007 kg 2. Papryka - 0,010 kg 3. Ziele angielskie - 0,003 kg 4. Cukier - 0,020 kg 5. Peklosól (od 0,15 do 0,20 kg na 10 kg mięsa) 6. Sól + woda do uzyskania solanki o stężeniu 16 0Be, dla zasolenia skórek II. Materiały pomocnicze 1 Puszki z blachy białej nie lakierowanej o wymiarach: 99 X 51 mm (ciężar netto konserwy 340 g) 99 X 64 mm (ciężar netto konserwy 428 g) 99 X 110 mm (ciężar netto konserwy 850 g) 2. Etykiety. C. Postać składników Wieprzowina kl. II rozdrobniona przez siatkę 8 mm. Wieprzowina kl. III rozdrobniona przez siatkę 3 mm. Skórki parzone, rozdrobnione przez siatkę 2 mm. Całość wymieszana wraz z przyprawami. D. Postać gotowego produktu Blok mięsa o dość ścisłej konsystencji. Dopuszczalna niewielka ilość wytopionego tłuszczu i galarety. Konserwa sterylizowana. E. Wydajność gotowego produktu w stosunku do surowca: - przeciętna 100% - granice dopuszczalnych wahań 99—101% KONSERWA TURYSTYCZNA — 417 Proces produkcyjny szczegółowy: I. Przygotowanie surowców: Wieprzowina kl. II i III oraz skórki wieprzowe powinny odpowiadać wymaganiom podanym w pkt Mięso bez kości, pochodzące z obróbki szynek i polędwic przeznaczonych do puszkowania, nie powinno być przetrzymywane na hali obróbki dłużej niż 2 godziny. Mięso przechowuje się w chłodni w temp. do plus 4 0C w warstwach grubości do 20 cm. Peklowanie mięsa: Wieprzowinę kl. II i III kroimy na kawałki o wielkości ok. 4x4 lub 5x5 cm, albo przepuszczamy przez szarpak, zasypujemy odważoną ilością peklosoli, dokładnie mieszamy, uklepujemy w naczyniach i wstawiamy do chłodni lub lodówki na okres 48 godzin. Każdą klasę mięsa peklujemy osobno. Temperatura peklowania to 4-6 0C. Solenie skórek: Skórki, dokładnie oczyszczone, odtłuszczone, myje się w zimnej, bieżącej wodzie. Wymyte skórki wkłada się do beczek lub basenów i zalewa solanką o stężeniu 18 °Be sporządzoną z czystej soli warzonki. Czas solenia skórek nie powinien być krótszy niż 18 godz. i nie dłuższy niż 96 godz. w temp. 4 do 6 0C. II. Przygotowanie przypraw: Przyprawy drobno rozdrobnione należy przesiać przez gęste sito, a grubsze kawałki ponownie zemleć i przesiać. III. Parzenie skórek: Solone skórki gotuje się we wrzącej wodzie przez 20 do 30 min do stanu półmiękkości, po czym wyjmuje się z kotła i rozkłada na stołach w celu ocieknięcia i ostudzenia. IV. Rozdrabnianie: Wieprzowinę kl. II rozdrabnia się na wilku przez siatkę 8 mm, wieprzowinę kl. III - przez siatkę 3 mm, skórki wieprzowe parzone, ostudzone — przez siatkę 2 mm. V. Mieszanie: Wieprzowinę kl. III miesza się w mieszarce z dodatkiem 3% wody, aż do uzyskania odpowiedniej konsystencji. W czasie mieszania dodaje się rozdrobnione przyprawy korzenne i cukier. Następnie do wieprzowiny kl. III dodaje się rozdrobnioną wieprzowinę kl. II oraz skórki i miesza dalej, do równomiernego wymieszania wszystkich składników. VI. Przygotowanie puszek: Puszki okrągłe z blachy białej nie lakierowanej, o wymiarach 99X119 mm, 99X63 mm i 99X47, przygotowuje się zgodnie z pkt VII. Napełnianie i zamykanie puszek: Puszki napełnia się przygotowaną masą mięsną za pomocą nadziewarki, przez lejek przystosowany do kształtu puszki, dając do jednej puszki o wymiarach: 99 X 119 mm — 850 g masy mięsnej 99 X 63 mm — 425 g masy mięsnej 99 X 51 mm – 340 g masy mięsnej Napełnione puszki zamyka się na zamykarce i przekazuje do sterylizacji. VIII. Sterylizacja: 1. Dla puszek 99 X 119: 15 + 75 + 15 121 Razem 105 min. 2. Dla puszek 99 X 63: 15 + 50 + 15 121 Razem 80 min. 3. Dla puszek 99 X 51: 15 + 45 + 15 121 Razem 75 min. IX. Studzenie: W zimnej, bieżącej wodzie przez czas nie krótszy niż 60 min. po czym konserwy przekazuje się do studzenia powietrznego zgodnie z pkt. 2 KONSERWA TURYSTYCZNA — 417 Wymagania organoleptyczne, fizyczne i chemiczne. I. Określenie: „Konserwa turystyczna 417” jest to produkt sporządzony z peklowanego mięsa wieprzowego tłustego i chudego pochodzącego z obróbki szynek i polędwic puszkowanych, z dodatkiem skórek wieprzowych i przypraw, poddany sterylizacji po zamknięciu w puszce. Wydajność przeciętna konserwy — 100%. II. Szyfr oznaczeniowy konserwy: „Konserwy turystycznej" — liczba 417. III. Wygląd zewnętrzny bloku konserwy: 1. Kształt i powierzchnia: Blok mięsa kształtu walca, o równych i gładkich powierzchniach. Dopuszczalne miejscowe niewielkie wystąpienie galarety i wytopionego tłuszczu na powierzchni bocznej bloku lub od strony denka względnie wieczka. 2. Barwa: Bloku mięsa różowa z białymi prześwitami przerośniętego tłuszczu. Dopuszczalny odcień szary. Wytopionego tłuszczu — biała. Galarety – słomkowa, klarowna. Niedopuszczalne ściemnienia pobiały przechodzące na blok konserwy. 3. Konsystencja: Bloku mięsa – ścisła. Galarety w temperaturze około 15 0C – stała. IV. Wygląd bloku na przekroju: 1. Barwa: Mięsa – jasnoróżowa. Widoczne białe oczka tłuszczu przerośniętego w mięsie o średnicy do 4 mm. Niedopuszczalna barwa mięsa szara do szarozielonej oraz czerwonokrwista. 2. Konsystencja i związanie: Konsystencja ścisła Związanie dobre. Plasterki grubości 3 mm nie powinny się rozpadać. 3. Układ i jakość składników: Wieprzowina tłusta w kawałkach wielkości ok. 8 mm dokładnie wymieszana z wieprzowiną chudą, rozdrobnioną przez siatkę 3 mm i skórkami wieprzowymi parzonymi (rozdrobnione przez siatkę 2 mm). Przyprawy mogą być nieznacznie widoczne. Niedopuszczalna obecność chrząstek oraz twardych ścięgien. Dopuszczalne nieliczne otworki powietrzne wielkości do 2 mm. V. Smak i zapach: Właściwy dla konserwy sterylizowanej z mięsa wieprzowego peklowanego z posmakiem dodanych przypraw. Smak łagodny niezbyt słony. Niedopuszczalny smak i zapach kwaśny lub inny obcy. VI. Wymagania fizyczne: 1. Rodzaj i wielkość puszki oraz ciężar konserwy: a) puszka z blachy białej nielakierowanej – okrągła, - wymiar – 99x118 - ciężar netto konserwy w gramach – 870 - dopuszczalne odchylenia w gramach - -15, +50. b) puszka z blachy białej nielakierowanej – okrągła, - wymiar – 99x63 - ciężar netto konserwy w gramach – 435 - dopuszczalne odchylenia w gramach - -10, +20. c) puszka z blachy białej nielakierowanej – okrągła, - wymiar – 99x51 - ciężar netto konserwy w gramach – 340 - dopuszczalne odchylenia w gramach - -8, +15 2. Zawartość części stałych i płynnych: Po grzaniu konserw w puszkach 99X51 mm w wodzie o temp. 40 °C przez 10 min., konserw w puszkach 99X63 mm w wodzie o temp. 50 °C przez 10 min., oraz konserw w puszkach 99X119 mm w wodzie o temp. 75 0C przez 15 min., wynosi: - części stałych (mięso + tłuszcz nie wytopiony + tłuszcz wytopiony) może wynosić minimum 74% - galarety odtłuszczonej maksimum 26% - tłuszczu wytopionego maksimum 7% VII. Wymagania chemiczne: Zawartość soli od 2,0 do Zawartość azotanów do 0,3%. Zawartość azotynów do Użytkownik Maxell edytował ten post 21 lip 2021 - 11:05 gosia239/ Nie ma chyba nic lepszego niż domowe mięsne przetwory. Lubicie robić sobie smaczne zapasy? Domowa konserwa w słoiku będzie w sam raz. Niektórzy z nas nie do końca ufają mięsnym przetworom ze sklepu. Jeszcze inni nie przepadają za smakiem niektórych konserw w puszkach. Dla takich właśnie osób kierujemy naszą dzisiejszą propozycję, czyli konserwę domową w słoiku. Tego rodzaju pożywienie stało się hitem już jakiś czas temu. Początkowo było chętnie przygotowywane na „czarną godzinę” przez osoby zapobiegliwe. Obecnie dotarły także na stoły „zwykłych śmiertelników”, którzy po prostu cenią sobie ich walory. Zalety domowych konserw w słoiku są ogólnie znane – długi termin do spożycia, wspaniały, pełen aromatu smak i zapach, pewność i gwarancja naturalnego składu mięsa, bez zbędnych konserwantów, polepszaczy i sztucznych przypraw. Nasze słoiczkowe zapasy przydadzą się także wtedy, gdy po prostu nie będziemy mieli pomysłu na pożywny i smaczny posiłek. Doskonale wypadną w połączeniu ze świeżym pieczywem z dodatkiem niewielkiej ilości musztardy, chrzanu lub ogórków kiszonych. Przepis na domową konserwę mięsną z podgardla i karczku Składniki: 1 kg podgardla wieprzowego lub innego dość tłustego mięsa 1 kg karczku lub łopatki wieprzowej Sól do peklowania – 1 łyżka 3-4 liście laurowe Kilka ziaren ziela angielskiego Mała łyżeczka majeranku Kilka ząbków czosnku Łyżeczka pieprzu 100 ml wody Przygotowanie: Mięso myjemy, odcinamy skórę z podgardla albo z boczku, jeżeli go używamy. Kroimy mięso w sporą kostkę. Obrany czosnek przeciskamy przez praskę. Zalewamy mięso zimną wodą i doprawiamy przyprawami. Mieszamy i zostawiamy na 24 godziny w zimnym miejscu. Wyparzamy ok. 7 słoiczków o pojemności 500 ml. Nakładamy mięso do słoiczków. Zakręcamy nakrętkami i przystępujemy do pasteryzacji. Zalewamy słoiki wodą (do połowy ich wysokości) i pasteryzujemy najpierw półtorej godziny, drugiego dnia przez godzinę, a trzeciego przez pół godziny. Dzięki tej naturalnej konserwacji, słoiki z mięsem nie zepsują się nawet przez rok! Delikatna i soczysta golonka ze słoika z galaretką. Smakuje wybornie Konserwa kojarzy się z klimatem PRLu, którego wspomnienia wciąż niektórych rozczulają. Można również zrobić ją samemu w domu. Będzie smakować jak zza dawnych lat. Golonka to bardzo smaczne i tłuste wieprzowe mięso. Najczęściej znamy ją w wersji obiadowej, pieczoną w piekarniku do chrupkości. Świetnie sprawdzi się również do zrobienia domowej konserwy. Domowe wędliny Nic nie zastąpi smaku domowych wyrobów. Niezależnie czy mówimy o słodkościach, czy daniach bardziej wytrawnych. Do korzystania z tradycyjnych receptur nie potrzeba mistrzowskich umiejętności. Zazwyczaj wystarczy kilka prostych składników i wolne popołudnie. Bez ulepszaczy Jeśli zwracamy uwagę na to, co pojawia się na naszym talerzu, przede wszystkim powinniśmy postawić na dobrej jakości produkty. Najlepiej sprawdzą się te lokalne, które można kupić na straganach lub dostać bezpośrednio od producenta. Jeśli lubimy domowe gotowanie nasza konsumencka uwaga powinna być wyczulona w sposób szczególny. Zakupy w sprawdzonych źródłach to gwarancja jakości. Taką samą zapewnia wędlina domowego wyrobu. Nie znajdziecie w niej ulepszaczy ani konserwantów. Będzie smakować również najmłodszym. Jeśli pracujecie nad poprawą własnych nawyków żywieniowych, domowa wędlina przyjdzie wam z pomocą. Przepis na golonkę w słoiku Składniki potrzebne do przygotowania golonki w słoiku: 1 golonka wieprzowa 2 litry wody kilka ziarenek ziela angielskiego 2 liście laurowe sól pieprz maggi Przygotowanie Na początek golonkę zalewamy wodą, dodajemy przyprawy i gotujemy pod przykryciem, aż mięso będzie odchodzić od kości. Powinno być miękkie, a wywar lekko słonawy. Ugotowane mięso oddzielamy od skóry i kości. Kroimy je w drobne kawałeczki. Szykujemy na naszą konserwę wyparzone słoiki. Mięso powinno zajmować około 3/4 wysokości słoika. Dopełniamy do końca wywarem, zakręcamy i pasteryzujemy... Pexels/Micheile Henderson Jak otworzyć konserwę bez otwieracza? Nie róbcie tego nożem. Jest o wiele łatwiejszy sposób Konserwy sprawdziły się nie tylko w dobie pandemii. Zazwyczaj domowe spiżarki uginają się pod ich ciężarem. Konserwa ma długi termin przydatności i stosunkowo niską cenę. To niektóre z powodów, dla których Polacy sięgają po konserwy przy każdej, możliwej okazji. Konserwy - jedzenie, które można zabrać w podróż Jeżeli lubicie podróżować wiecie, że dobór odpowiedniego jedzenia na drogę to wcale nie taka łatwa sprawa. Nie chodzi jedynie o sposób jego przewożenia. Większość jedzenia, przy zbyt długim czasie w podróży, może się zwyczajnie nie nadawać do jedzenia. Niektóre z kierunków, które możecie obrać za cel podróżowania, też wymagają odpowiedniego rodzaju żywności. Na pikniki czy pod namioty, gdzie jest ograniczony dostęp do prądu, przyda się kilka smacznych konserw. Nie popsuje ich temperatura i czas przechowywania. Na rynku znajdziecie wiele produktów spożywczych zamkniętych w formie konserw. Do zamknięcia w puszkę nadają się ryby, różnego rodzaju mięso, jak i pasty, bakalie. Ulubiona konserwa w domowych zapasach, ucieszy nawet najbardziej wybrednego smakosza. Konserwa w puszce, słoiku lub pojemniku Potocznie konserwa to określenie produktu żywnościowego w puszce, słoju lub plastikowym pojemniku, charakteryzującego się wydłużonym okresem przydatności do spożycia. Trwałość produktów zapewnia proces sterylizacji oraz szczelność opakowania, chroniąca przed dostępem powietrza i zanieczyszczeń. Do niektórych produktów dodawane są także chemiczne środki konserwujące, np. azotan sodu lub azotan potasu w przetworach mięsnych. Patrzcie na etykiety! Zawsze możecie też zdecydować się na konserwę domowej roboty. Zrobienie jej nie zajmie wam dużo czasu, a da pewność, że jecie produkt wiadomego pochodzenia. Konserwa rodem z PRL Produkty konserwowane w puszkach wprowadził francuski browarnik Nicolas Appert, zwycięzca... Wyborny, domowy baleron. Niczym nie naszprycowany. Smak nie do opisania Lubicie domowe wędliny? Pytanie retoryczne. Znamy przepis na przysmak, który obok szynki jest najwyżej cenioną polską wędliną. Baleron historycznie pochodzi od francuskiego słowa paleron, które oznacza zwierzęcą łopatkę. Klasyczna wędlina o tej nazwie ma też dużo wspólnego ze swoim specyficznym, rolowanym i okrągłym kształtem. Ulubiona wędzonka Polacy chętnie sięgają po wędliny. Raczymy się nimi podczas okolicznościowych imprez w małym gronie, ale też zajadamy podczas śniadania czy pożywnej kolacji. Wśród cenionych wędlin znajdziemy chudą szynkę, pieczony pasztet, kiełbasę własnego wyrobu oraz baleron. Ten ostatni jest wędzonką, do której wracamy przy każdej nadarzającej się okazji. To rodzaj wędliny zwyczajowo produkowany z karczku wieprzowego bez kości, w całości lub dużych częściach. Surowiec mięsny jest kolejno peklowany i sznurowany albo umieszczany w siatce kurczliwej do wędlin. Rozchodzi się o kalorie Ostateczna wersja baleronu jest gotowana oraz poddawana wędzeniu. Po tym ważnym etapie produkt jest dodatkowo parzony. Bez parzenia otrzymamy równie pyszny baleron wędzony. Baleron najlepiej przed podaniem chłodzić w lodówce. Będzie się lepiej kroił, a nawet wyda się zdecydowanie smaczniejszy! Przeciętny plaster baleronu o wadze 17 g dostarcza 26 kcal energii , zawiera 2,6 g białka, 1,7 g tłuszczu, 0,2 g węglowodanów i 0,1 g błonnika, co w przeliczeniu na 100 g produktu daje 150 kcal, 15 g białka, 10 g tłuszczu, 1,3 g węglowodanów i 0,6 g błonnika przy zawartości 80% mięsa w opisywanym produkcie. Domowy baleron Wędliny robione w domu to idealna alternatywa dla wędlin kupnych. Po pierwsze wiemy co jemy, mięso nie jest sztucznie nasączone wodą ani nieznanego pochodzenia substancjami. Domowa wędlina może wyjść też taniej niż ta pochodząca ze sklepowej lady. Za to nasz baleron przygotujemy bez dostępu do wędzarni. Składniki na domowy baleron bez wędzenia:... Obowiązkowa pozycja menu podczas rodzinnych zjazdów. Niezapomniana pasztetowa. Przepis kulinarnej perełki cieszy się niezwykłą popularnością Polacy jak nikt inny lubią biesiadować. Suto zastawione stoły to jeden z elementów tej biesiady. Szynka, bekon, schab ze śliwką, co jeszcze postawić na stół? Mięsożerna część osób najchętniej podczas biesiad sięga po półmisek wędlin. Poszukując czegoś pysznego, warto zawiesić oko na pasztecie, którego lata chwały zdają się nie mieć końca. Pasztet znamy wszyscy. Jako popularna, polska potrawa, doczekał się rozmaitych przeróbek, w tym wersji wegetariańskich. W postaci tradycyjnej przyrządza się go z jednolitej masy przygotowanej z surowego, gotowanego lub pieczonego mięsa. Masę można piec, można włożyć ją do kąpieli wodnej, podać w cieście lub bez. Pasztet ma obszerną i długą historię, Pasztety przyrządzano już w starożytnym Rzymie. Francuscy pasztetnicy pracowali także na dworach królewskich oraz szlacheckich w Polsce. Domowo, pasztetowo Nic nie zastąpi smaku domowego pasztetu. Tak samo, jak trudno podrobić przepisy, które powstają w zaciszu naszej własnej kuchni. Jednym z nich jest pomysł na pasztet, który podaje się w osłonce jako pasztetową lub jako gotową masę zagotowaną w szklanych słoiczkach. Będzie wam potrzebne: 2,5 kg surowego podgardla wieprzowego 60 dag wątróbki wieprzowej 0,5 kg słoniny pół cebuli 40 dag boczku wędzonego lub surowego(u mnie pół na pół) 5 łyżek kaszy manny 4 łyżki majeranku 15 kulek ziela angielskiego (ja zmieliłam w młynku) 2 łyżki soli 1,5 łyżeczki pieprzu czarnego mielonego Jak przygotować pasztetową? Podgardle, słoninę i boczek, wkładamy do garnka i zalewamy gorącą wodą. Mięso powinno być przykryte. Parzymy je na bardzo małym ogniu przez około 1,5 godziny. Następnie wrzucamy wątróbkę. Na ogniu pozostawiamy przez 15 min. Mięso wyjmujemy i studzimy. Odlewamy do garnka 0,5 l wywaru z parzenia.... fot. Fotolia Dzięki Andy’emu Warholowi (zupa pomidorowa Campbell) stała się ikoną kultury konsumpcyjnej. W czasach wojen ratowała żołnierzy przed głodem, a w marynarce wojennej – przed szkorbutem, czyli długotrwałym niedoborem witaminy C. Współcześnie jest formą szybkiego dania, które przydaje się od czasu do czasu na wakacjach czy w przypadku, gdy jesteśmy głodni, a nie mamy czasu na gotowanie. O czym mowa? Oczywiście o konserwie. Nie takie konserwy złe, jak je malują… Jedzenie w konserwach kojarzy się nam najczęściej z niesmacznym mięsem niewiadomego pochodzenia, podobnie smakującymi warzywami i niezdrowym, prostym jedzeniem. Nie zawsze jednak jest to prawda! Wprawdzie nie są polecane do jedzenia na co dzień (lepiej jeść to, co świeże), jednak konserwy to nieoceniony prowiant wakacyjno-wyjazdowy – przydają się na wyprawach, pod namiotem czy na górskich wycieczkach, czyli wszędzie tam, gdzie nie mamy możliwości pójść do sklepu. Największe zalety jedzenia w puszkach to: wygodne przechowywanie – konserwę możemy zabrać wszędzie, nie wymaga dodatkowych przygotowywań, nie musimy się obawiać, że coś się z niej wyleje lub że się zniszczy w czasie podróży; długi okres przydatności do spożycia – nawet wiele lat po wyprodukowaniu; pozwala jeść niektóre owoce lub warzywa poza sezonem – bez obawy, że straciły one większość cennych witamin i minerałów; są na ogół niedrogie (ale uwaga, często oznacza to, że niekoniecznie zawierają to, czego się spodziewamy, np. zmielone kości i skóry w pasztecie lub mielonce!). Mimo wszystko nie poleca się częstego jedzenia konserw. Zwróćmy na przykład uwagę na puszkę z tuńczykiem: nigdy nie wiemy, jak stary był tuńczyk, którego jemy. A im starsza ryba, tym więcej w niej niebezpiecznej dla zdrowia rtęci. Oczywiście możliwe jest kupienie konserwy z dobrym jakościowo i smacznym jedzeniem w środku – rybą, mięsem czy warzywami. Jak zatem nie dać się nabrać producentom? Zanim to sprawdzimy, upewnijmy się, czym tak naprawdę jest konserwa i jak to możliwe, że jedzenie, które jest do niej pakowane, tak długo utrzymuje świeżość. Konserwa – jedzenie na lata? Żywność w konserwach jest obecna w sklepach od 1831 roku. Najpierw można było ją kupić w Londynie – metodę konserwowania wynalazł Nicolas Appert (a Peter Durand sprzedał prawa patentowe dwóm angielskim wynalazcom – Johnowi Hallowi i Bryanowi Donkinowi, którzy do produkcji konserw użyli stalowych, zalutowanych ołowiem pojemników). Jego pomysł podchwyciła firma Donkin, Hall and Gamble, która w 1810 roku założyła zakłady puszkujące żywność. Konserwa to określenie opisujące jedzenie (mięso, ryby, owoce, warzywa, owoce morza) zamknięte w puszce, słoju lub pojemniku. Dzięki zastosowanemu procesowi sterylizacji oraz szczelności opakowania, które chroni żywność przed zanieczyszczeniami i dostępnością powietrza, ma ona wydłużony okres przydatności do spożycia. Niestety, do niektórych konserw producenci dodają chemiczne środki konserwujące – azotan sodu lub potasu. Zobacz też: Etykiety produktów - co jest najważniejsze? Jak kupić dobrą konserwę? Aby wybrać odpowiednią konserwę w sklepie: Przeczytaj etykietę produktu! To podstawowa zasada. Na etykiecie sprawdź przede wszystkim: ile jest mięsa w mięsie (zdarzają się pasztety lub mielonki, które składają się zaledwie z 20% mięsa! Reszta to… tłuszcze, wypełniacze, ulepszacze oraz odpady); czy produkt nie zawiera chemicznych dodatków. Warto wiedzieć przy tym, że niektóre z nich mogą mieć dodatek Bisfenolu A i ftalany – są to niebezpieczny hormon oraz substancje chemiczne, które mają związek z zaburzeniami hormonalnymi u zwierząt i u niektórych ludzi; czy produkt nie zawiera konserwantów. Wiadomo – im mniej „E”, tym lepiej dla naszego zdrowia. Zwróć uwagę na cenę produktu! Nie oszukujmy się, jeśli pasztet w puszce kosztuje 3 złote, to raczej nie składa się z czystego mięsa, lecz MOM-u, czyli mięsa oddzielonego mechanicznie (na które składają się kości, skóra i tłuszcz). Sprawdź, czy wieczko konserwy nie jest wypukłe! Może to świadczyć o zachodzących wewnątrz procesach chemicznych. Nie kupuj takiego produktu – możesz się zatruć jadem kiełbasianym! O jego obecności może też świadczyć syczący odgłos, który pojawia się przy otwieraniu puszki. Objawy zatrucia jadem kiełbasianym to pojawiające się po 18 godzinach: opadanie powiek, trudności w mówieniu, podwójne widzenie, zawroty głowy, ślinotok, a rzadziej: wymioty oraz nudności. Jeśli zauważysz u siebie takie symptomy, koniecznie udaj się do lekarza! W leczeniu takiego zatrucia konieczne jest podanie antybotulinowej surowicy – inaczej może ono doprowadzić do zgonu. Zobacz też: Zdrowe żywienie – vademecum

jak zrobić konserwę w puszce